Tarantino filmlerini bu kadar değerli yapan şey benim için muazzam yazılmış senaryoları. Bu senaryolarda ahım şahım şeyler olmaz, sonuçlar baştan bellidir ve klasik Hollywood gramerinin izinden, onu biraz esneterek hareket edilir. Oysa 'Django Unchained', içinde en az yaratıcılık barındıran, hikayesi en sıradan ve cazibesi en düşük Tarantino filmi. Tarantino'nun tansiyonu arttırmayı sevdiği climax bölümleri izleyicisini esir alır, oysa burada adeta izleyiciyi sıkıyor. Caprio'nun oyunculuğunun tavan yaptığı ve izleyicinin kanının donduğu yemek sahnesinden sonra filmin delicesine düşüşü ile komik ve yavan mutlu son çabası, ustanın performansında büyük bir gerilemenin varlığına işaret. Tarantino en kötü filmini çekti, ona şüphe yok; ama hala kötü film çekebilmiş değil.
katılmıyorum
YanıtlaSil