Bruno (Larry Charles)=4,5
Sacha Baron Cohen, benzeri görülmemiş; benim gibilerin dünyada bolca görmek istediği bir yetenek. İnsanoğlunun yıllar boyunca binbir maharetle kurmuş olduğu bu uygarlığı, belki birkaç dakika içinde yok edecek bir dinamiti andıracak kadar 'kendinde' ve toplum-ötesi bir duruşa sahip. South Park'ın yaratıcılarının politik duruşlarının merak edilmesi gibi, Cohen'in politik duruşunda keskin bir muhaliflik, ama net bir politik doğruculuk düşmanlığı var. Onun dünyasından bakınca her şey aptalca, her şey komik... Sorunu; milliyetçilikte, muhafazakarlıkta, faşizimde, liberalizmde vb. arayan biri değil; tüm bunlara eşit mesafede, ama daha öteye giden, olgulara varlıkbilimsel olarak yaklaşıp onları 'deconstruct' etmeye çalışan bir güç... Cohen'in karakterlerini izlerken ve eleştirilerini takip ederken, bir müddet sonra 'çırılçıplak kalan', sade, öz, "being" olan insan tözüne ulaşıyorsunuz. Onun bize çarpıklıklarını gösterdiği dünyanın duvarlarında dindarından solcusuna, eşcinselinden savaş suçlusuna kadar herkesin eklediği bir tuğla var. Anlıyoruz ki, ne kadar övsek ve sevsek, sahiplensek de, geldiğimiz nokta koca bir sahtelik, yalan ve kendini kandırmadan başka bir şey değil. Dolayısıyla tüm bu toplumsal yapı ve medeniyet eleştirilerinden kaçmanın tek yolu 'ilk insan'a gidebilmek, onun bireydeki tekabülü ise 'id' malumunuz. Borat ve Bruno'nun id'ten, yani geçmişin ilk insan'ından geldiğini düşünürseniz, onların dünyasının durdurulamazlığını anlamanız biraz daha mümkün hale gelmiş oluyor.
Sacha Baron Cohen, benzeri görülmemiş; benim gibilerin dünyada bolca görmek istediği bir yetenek. İnsanoğlunun yıllar boyunca binbir maharetle kurmuş olduğu bu uygarlığı, belki birkaç dakika içinde yok edecek bir dinamiti andıracak kadar 'kendinde' ve toplum-ötesi bir duruşa sahip. South Park'ın yaratıcılarının politik duruşlarının merak edilmesi gibi, Cohen'in politik duruşunda keskin bir muhaliflik, ama net bir politik doğruculuk düşmanlığı var. Onun dünyasından bakınca her şey aptalca, her şey komik... Sorunu; milliyetçilikte, muhafazakarlıkta, faşizimde, liberalizmde vb. arayan biri değil; tüm bunlara eşit mesafede, ama daha öteye giden, olgulara varlıkbilimsel olarak yaklaşıp onları 'deconstruct' etmeye çalışan bir güç... Cohen'in karakterlerini izlerken ve eleştirilerini takip ederken, bir müddet sonra 'çırılçıplak kalan', sade, öz, "being" olan insan tözüne ulaşıyorsunuz. Onun bize çarpıklıklarını gösterdiği dünyanın duvarlarında dindarından solcusuna, eşcinselinden savaş suçlusuna kadar herkesin eklediği bir tuğla var. Anlıyoruz ki, ne kadar övsek ve sevsek, sahiplensek de, geldiğimiz nokta koca bir sahtelik, yalan ve kendini kandırmadan başka bir şey değil. Dolayısıyla tüm bu toplumsal yapı ve medeniyet eleştirilerinden kaçmanın tek yolu 'ilk insan'a gidebilmek, onun bireydeki tekabülü ise 'id' malumunuz. Borat ve Bruno'nun id'ten, yani geçmişin ilk insan'ından geldiğini düşünürseniz, onların dünyasının durdurulamazlığını anlamanız biraz daha mümkün hale gelmiş oluyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder