Türün klasikleri arasına girmesine rağmen, senaryosuyla hayli zorlama duran, fakat atmosferiyle izleyiciyi büyüleyen bir film. Matrix ve Truman Show'dan farklı olarak yaptıklarını 'gizlemesi' ve film boyunca ayakta tutmaya çalıştığı gerilimin içerik olarak içinin boş olması filmi türün babalarından ayırıyor. Proyas'ın biçime bu kadar yüklenmesinin arkasında bunu içten içe hissetmesi neden olmuş olabilir mi? Filmin en akılda kalıcı sahnesi elbette duvarın yıkıldığı sahne.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder