N. B. Ceylan, sadece Türk sinemasına değil, dünya sinemasına unutulmaz bir başyapıt ihsan eyledi. Bunca zaman, sinemasında kendisini didik didik eden, bir nevi kendisini otopsi masasına yatıran Ceylan, algı dünyasını Üç Maymun’la bir aileye, nihayetinde de Türkiye’ye kadar genişletti. Ama bu öylesine akıl almaz bir Türkiye portesi ki, içinden %100 Anadolu çıkarabildiğin gibi, insanoğlunun kendisine ait bir çuval şey de çıkarabilirsin. Senaryosunda nerdeyse hiçbir sürpriz ve şaşırtıcı unsur bulunmamasına ve hikayesinin altı üstü ‘ceset bulunur ve otopsisi yapılır’ şeklinde özetlenmesine rağmen; nasıl olur da bir film bir ülkeyi anlatmada bu kadar başarılı olur? Benim çocukluktan bu yana hep ‘sinema’ dendiğinde kafamda yarattığım o dünyaya birebir uyan, sinemanın ne olduğuyla ilgili ders niteliğinde okutulacak akıl almaz bir fizik ötesi film olduğunu düşünüyorum bu filmin. Ceylan, zaman zaman öyle bir dünyaya götürüyor ki bizi, o dünyada yaşamın kaynağını, bir öze ulaşmayı, bir bilginin –ne olduğunu bilmediğimiz bir şeyin- peşinden koşmayı düşünürken buluyoruz kendimizi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder