Inside’ın yönetmeni Bustillo'yu o filmden sonra takibe aldım. Livide, kendisinin ikinci filmi ve Inside’tan çok farklı ve ondan daha kötü olduğu kesin. Bir kere İnside, bir noktadan sonra 'göstere göstere' korkuttuğu için izleyicisine kaçacak yer bırakmayan bir filmdi. Livide, tam tersine usul usul, sessizce, derinden korkutmaya çalışıyor ve böylece klasik korku sinemasına daha yakın duruyor. Bir noktaya kadar perili ev öyküsünden başka bir halta yaramayacağını düşündüğümüz film, son on beş dakikasında inanılmaz yönlere gidiveriyor. Klasik perili ev öyküsü yerini, Edvard Makaseller tarzı bir makine-kıza, ruhsal geçişe, vampirlere filan bırakıyor. Bustillo’da sağlam bir kumaş olduğu belli, ama son on beş dakikadaki o büyülü dünya kurtarmaya yetmiyor filmi. Belki de Bustillo adına yanlış proje demeliyiz bu film için. Veya doğru tercihse, Inside bir tesadüftü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder