Polley’nin derdini ve anlatmaya çalıştığı şeyi çok iyi anlıyorum ve bu konuda kendisinin yanındayım, ama ‘elbet bir gün ilişkiler biter’ veya ‘yeni olan elbet eskir’ mesajı vermek için bu kadar kaba saba bir metin yazmak birazcık amatörce değil mi? Derdini, daha filmin başındaki saçma duş sahnesinde, bir kadın karakterin ağzından bizzat veren; lunapark bölümlerinde bunu kısa film derecesinde başarıyla yansıtan; yetmedi, her şey artık nihayete erdiğinde bir de ana fikri yine bir karakterinin ağzından vermeyi tercih eden Polley, ya çok zor bir şey anlattığına inanıyor ya da bizi aptal sanıyor. Filmin omurgasını çok kaba bir ikililik üzerine kurmak (akıl almaz sıkıcı koca ve yakışıklı tuhaf adam) zaten başlı başına faul, bir de bunu taçlandırmak! Filmin en iyi sahnesi, arzulanan ama ulaşıldığında biteceğini bildiğimiz fantezimizi çok iyi özetleyen havuz sahnesi (elin bileğe dokunduğunda sıkıcı gerçekliğe dönüş). Bu sahne filmden daha iyi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder