Klonlanmış donörlerin hayatını anlatıp gram empati kurmayı başaramayan, karakterleri kendi aralarında aşk triplerine girerken de bizi sıkmaktan başka bir halta yaramayan bir film söz konusu. Karakterlerin akıl almaz tek boyutlu çizildiği; aşkın, sanatın, insan olmanın hallerinin anlatılırmış gibi yapılıp zerre kenarından geçilmediği; performansların çok kötü olduğu Never Let Me Go, şaşılası şekilde Jones’un “Moon” filminin son on dakikasında yaptığı şeyi bir buçuk saat boyunca yapamıyor! Kitabından çok etkilenip onu çok başarısız uyarlayan, kader kurbanı bir Romanek kalıyor geride.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder