Film sanki bir ‘country müzik’ albümü gibi… Amerika hayranı, hayatını bir ‘cowboy’ gibi yaşayan, taşralı Didier’in ‘bluegrass’ müzik grubu, filmde bol bol sahne alarak izleyiciye bu müziği sevenler açısından bir şölen yaşatırken, bir açıdan da filmdeki ağır dramı dengeleme işlevi görüyor sanki. Şaşırtmayı seven bir film olduğunu söyleyebiliriz Circle’ın. Örneğin taşralı adam ateist, her bir tarafı dövmeli kadın dindar; çocuğun ölümünün yaya yaya sona saklanacağını düşünürken bunun filmin orta yerinde ‘pat’ diye gerçekleştiğini görüyoruz. “Mutlu son olmasa bile mutsuz bir son da olmaz herhalde” diye düşünürken, baya olabilecek en mutsuz sonla karşılaşıyoruz. Bunlar olurken film kayıp duygusu, ilişkiler, aşk, inanç/din gibi temalara dokuna dokuna ilerliyor. Circle’ın en büyük artısı sadece istediklerini, savrulmadan, dilediği gibi söyleyebilmesi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder