Payne, Descendants’tan sonra iyice kendini damıtmış gibi… Kendisinin senaryosunu yazmadığı ama bu kadar kendi yazmış gibi duran bir başka eser daha olamaz herhalde. Her bir bölümü kendisinin tam olarak yansıması gibi duran film Payne’in ‘trade mark’ı olabilecek her şeyi içinde barındırıyor. Yaşlılık, gündelik hayat pratikleri, geçmişi sorgulama, sıradanlık… Ortalama bir izleyiciyi sıkıntıdan patlatmaya ant içmiş, son derece minimalist, son derece ‘olduğu gibi’, hayli gerçekçi bir film Nebraska. Bir taraftan derin ve huzursuz bir mizahın her an kendini hissettirdiği film, bir taraftan bu mizahın ‘mizah’ olmadığını da hissettiriyor sanki izleyiciye. Payne’in karakterlerini ısrarla finale taşıması ve elbette finalde onların boş çektiklerini göstermesi filmin (ve Payne sinemasının) en keyifli yönlerinden biri. Sideways/ Election/ Descendants gibi değil, About Schimdt gibi bir film. Payne’in en iyi filmlerinden biri…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder