“Dünyanın sonu” temasına sahipmiş gibi yapan ama dünyaya hiçbir şeyin olmadığı bir film bu. Şöyle özetlemem mümkün: dünyaya giren çıkan yok, ne oluyorsa insana oluyor! İnsanın beş duyu organının teker teker, görünen bir sebep olmaksızın kaybolması ve içine düşülen bu esrarengiz kaosun kabullenişinin aşk üzerinden yapılması, filmi, farklı bir şeyler anlatıyormuş gibi yapıp aynı şeyi anlatan filmler kategorisine sokuyor. İzlemesi (bir an düşündürttükleriyle) hayli eğlenceli ve bence herkesin burun kıvırdığı ve elbette yerden yere vurduğu Türkçe çevirisi (Yeryüzündeki Son Aşk) filmin derdini gayet iyi anlatıyor. Üzerine sofistike bir şeyler koymaya çalışanlara sesleniyorum: Eva Green’in vücuduna baksınlar, ne dediğimi anlayacaklar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder