Wes Anderson'ın en beğendiğim özelliği akıl almaz bir mizah anlayışının olması. Böylesine kendine has bir üslupla, böylesine sıradanmışçasına ve mütevazi bir mizah ben henüz görmedim açıkçası. Diğer filmlerinde olduğu gibi bu film de tıpkı Suzy'nin okuduğu romanlara benziyor: bir taraftan ölen köpeği, aldatan insanları, dışlanmış çocukları, etrafı sel basan mekanlarıyla hayli acımasız ve gerçekçi bir dünya; ama bir taraftan da Suzy ile Sam'in yarattığı, bu gerçeklikten uzak, enfes görüntülerin, müziklerin, doğallığın ve aşkın olduğu alternatif bir dünya, bir 'krallık'... Şaşırtıcı olan Anderson'ın bırakın kötüyü, vasat bir film bile çekmemiş olması (Ayrıca hayatımda en sevdiğim oyuncular Bill Murray ile Bruce Willis bu filmde! Rüya gibi).
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder