Kim ne derse desin, Şahan kardeşlerin en iyi filmi bu. Recep İvedikler kendini sürekli tekrar ettiğinden ve doğru düzgün bir konu etrafında dolanamadığından izleyiciyi acayip sıkıyordu, “Celal ile Ceren” ise belli bir temaya sarılıp oradan gitmeyi kendine dert ediniyor; ama bu konuda o kadar gönülsüz ve durduk yere şaka yapmaya o kadar iştahlı ki, o tema etrafında dolaşırken her şeyi kırıp döküyor, bu kırıp dökmelerde ise kendi kendine çocuk gibi eğleniyor. Dolayısıyla Şahanlar’ın formülü çok açık: o tali yollara, ne kadar isterlerse istesinler girmeyecekler, kendilerini tutacaklar. Komik olmalarında hiç sorun yok, çok komikler; ama iyi film yapmak için “sevdiklerinizi öldürün” mottosu hala geçerli.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder