Nereden geldiği belli olmayan ve ona buna bulaşarak hayatta kalan yaratık fikri korku/ gerilimin yegane türlerinden… Splinter türe yeni bir şey ekleme derdinde değil; tuhaf oyunlara, izleyiciyi şaşırtacak virajlara bir gram olsun girmemesinden belli… Senaryosuna eklediği en işe yarar nokta, “öyleymiş” gibi görünen karakterlerin film ilerledikçe “öyle olmadığını” bize göstermesi. Yaratıklarının ilgi çekiciliğine yatırım yapmışlar gibi duran halleriyse olsa olsa komik. Her şeye rağmen eli yüzü düzgün bir film olduğu da ortada. Ama ben böyle eli yüzü düzgün vasat filmlerden ziyade, son derece uçuk ama kötü olan filmleri daha çok seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder