Film kısaca şunu söylüyor olabilir mi: “böyle aileler de var!” Herhangi bir kara filmin aksine ‘Killer Joe’ biraz daha seviyeyi arttırıyor o kadar. Yine işler ters gidiyor, yine birileri sebepsiz yere ölüyor filan ama bu sefer Fredkin’in çabasıyla hayat ve gerçeklik denilen kavramlara daha yakın hissediyoruz kendimizi. Buradaki temel mantık ise şaşırma şansı kalmamış izleyiciyi mümkün olduğunca şaşırtmak. Film boyunca hiç görülmeyen annenin birden araba bagajında cesedini görmekten, 12 yaşında bir kızla gözümüzün önünde (alenen) sevişen bir katile kadar değişiyor bu şaşırtma oyunları. Otoriter şiddet, itaat ve aile kurumu üzerine bir sürü anlamlı mesajı olan filmin zayıf yönüyse ‘Bug’ınkiyle aynı: vermeye çalıştığı mesajın altında ezilmek!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder