Bu filmlerin en büyük sorunu, hiç öyle olması gerekmese de, kendilerini belli oranda ciddiye almaları. Karakterlerin cinayetten sonra geçirdikleri duygusal buhranların bu kadar gözümüze sokulması "Conversation'ı mı izliyoruz sanki?" diye düşündürtmeden edemiyor. Kendini bu açıdan ciddiye alınca da izleyiciye sonraki bölümlerde ne olacağının mesajını -zaten bilyorduk- vermiş oluyor. Biri bu vicdan azabına dayanamayacak ve bu böyle domino etkisiyle sürecek. Dolayısıyla bizi eğlendirmesini beklediğimiz, sonunu da bildiğimiz bir film, her bir sahnesiyle bizi sıkıntıdan patlattıktan sonra aptalca ve muhafazakar bir finalle sona eriyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder