Bir romantik komedi veya aşk filmi, eh, ama tam da değil. Bir ilişkiye lineer olarak değil de, gidiş gelişlerle göz atan ve anlaşılan bu tercihiyle herkesi büyüleyen bir film. Bir çocuk bütün film boyunca aşk yaşayıp aşk yaptığı bir kıza "sen benim sevgilimsin" diyor, ama kız "hayır, biz arkadaşız" diyor. Acılar içinde kıvranan çocuğumuz uzun süre peşini bırakmadığı kızın bir gün evlendiğini görünce dumur oluyor; ama bu ona bir ders oluyor, aşkın doğasını çözüyor ve artık başka bir kızla birlikte olabilir. Şimdi Nora Ephron'a 'klasik', bu filme 'yenilikçi' denmesi, birçok şeyi karman çorman anladığımızın kantı. Webb'in stilistik jonglör numaralarının işe yaradığı kesin, ama tematik açıdan bana çok itici geldiği de muhakkak.
(ayrıntılı bir analiz için bkz: http://kesmecefilm.blogspot.com/2011/10/500-days-of-summer.html)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder