Aynı zamanda, aynı hastanede doğ; aynı yerde birlikte büyü; 25 yıl sonra tekrar bir araya gel ve birbirine aşık olunca da buna "tesadüf değil" de. Aşkın insanı kanser eden saçma sapan yönlerini biliyorduk ama bu yönünü bilmiyorduk. Şimdi şunu sorarak başlayalım: birer yetişkin olan Deniz ve Özgür'ün zamanında bir arada yaşadıkları çocukluklarına gidiş gelişlerle tanık oluyoruz. Sırf geçmişe gidiyoruz diye Deniz’in ailesine odaklanıyoruz ya, Deniz’in annesinin aldatıldığını görüyoruz. İyi ama bundan bize ne? Bunun film boyunca hiçbir getirisi olmuyor. Özgür'ün babasıyla zoraki yaratıldığı açıkça belli olan saçma sapan 'baba-oğul' kavgası... Hepsini geçtim, tam film adam oldu derken –Özgür’ü hastaneye götüren kişinin Deniz’in sevgilisi olması ve filmin bizi müthiş bir ikilemin ortasında bırakacağını umduğumuz çocukça inanç- Deniz’in trafik kazasında ölmesi filan… Bu filmin derdi bir şeyler anlatmak değil, bu filmin derdi izleyiciyi manipüle etmek. Bu arada Belçim Bilgin akıl almaz kötü bir oyunculuk sergiliyor. Filmin tek artısı da bu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder